روزنامه مرد عزلت‌گزین (مجموعه شعر)

در اشک شستیم قامتش را. پیچیدیمش در مویه‌های دشتستانی. کاکلش از تاریخ بیرون ماند. انگشتانش از آفتاب سایه سرزمینش به در. اشاره به گردبادی در آفاق. که با خود خواهد برد هر چه را. نیاکان غبارین می‌آمدند هیاهوکنان. کتیبه‌ای پیش رو از نقوش سنگی. صحیفه‌ای پشت سر از خون دل. جهانده شدیم از حصار الفبای ناخوانامان. بردندمان در منازل نامعلوم هوا. گفتیم این‌جاست پایان و. جایی و مجالی نه برای فرود آمدن.