هر واقعیت باید مورد بررسی قرار گیرد، هر عقیده طوری مطرح شود که موجب نگرانی نگردد و همچنین هر شوخی یا کنایه به سبکی مطبوع و غیرتوهین‌آمیز بیان شود. هرگاه متوجه چیستی حقیقت شویم می‌توانیم بیان آن را آغاز کنیم. چنانچه همواره ریشه در حقیقت داشته باشیم، کلماتی که می‌گوییم همیشه مناسب موقعیت آن لحظه ما خواهد بود. همواره حقیقت این بوده است که ما به‌عنوان انسان به دنبال برقراری ارتباط، گونه‌ای مهربان و نوع‌دوست هستیم، اما این ویژگی‌ها اغلب تحت‌تاثیر خواسته‌های دنیای مدرن رخ در نقاب فرو برده است. ما فقط قادریم در لحظه زندگی کنیم و هیچ سرنخی از آینده نداریم. ما هیچ ذهنیتی از آمار نهایی مرگ‌و‌میر، خسارات مالی، مشکلات عاطفی و فشار وارد بر روابط نداریم. ما نمی‌توانیم آینده را پیش‌بینی کنیم چرا که هیچ‌کس، هیچ اطلاعی در مورد آن ندارد.