کتاب روایتگر مسیر درمان بیماری با نام جینی الکین است؛ نویسنده جوان و با استعدادی که روانپزشکان مشکلش را نوعی اختلال شخصیتی با نام «اسکیزوئید» تشخیص داده بودند. جینی پس از آزمودن انواع روش‌های فردی و گروهی جلسات درمانی انفرادی‌اش را با دکتر یالوم آغاز کرد.
به‌عنوان بخشی از روند درمان، توافق کردند که هر یک جداگانه پس از هر جلسه برداشت و افکار خود را از آنچه در آن یک ساعت گذشته یادداشت کنند. هر روز یک قدم نزدیک‌تر حاصل بیان توصیفات و احساسات پزشک و بیمار در مورد رابطه درمانی‌شان است.
«او را در اتاق انتظار دیدم و به سمت اتاقم هدایتش کردم. با اینکه خیلی آهسته راه می‌رفتم جینی مانند همسری شرقی چند قدم عقب‌تر از من به آرامی پشت سرم آمد. گویی به خودش تعلق نداشت. هیچ‌چیزش به هیچ‌چیزش نمی‌آمد: موهایش، پوزخندش، صدایش، راه رفتنش، ژاکتش، کفش‌هایش، انگار همه‌چیز اتفاقی کنار هم قرار گرفته بودند و هر لحظه ممکن بود تمامشان- مو، راه رفتنش، دست و پا، شلوار جین پاره، جوراب‌های ساق‌دار، همه‌چیز-از هم بپاشند.»