تعالی اگو (به انضمام مقدمه هستی و نیستی)
معرفی محصول:
نظریهپردازان چپ افراطی گاهی اوقات بر پدیدهشناسی خرده گرفتهاند که گونهای ایدئالیسم است و واقعیت را در سیلاب ایدهها غرق میکند. اما اگر ایدئالیسم فلسفهی بدون شر آقای برونشویگ باشد، اگر ایدئالیسم فلسفهای باشد که تلاشش برای هضم و جذب ذهنی هیچگاه به مقاومت بیرونی بر نمیخورد، فلسفهای که در آن رنج و گرسنگی و جنگ در گونهای فرایند کند وحدت بخشیدن ایدهها رقیق میشوند، هیچچیز نامنصفانهتر از این نیست که پدیدهشناسان را ایدئالیست بخوانیم. برعکس، قرنهاست که در فلسفه جریانی تا بدین پایه رئالیست را شاهد نبودهایم. پدیدهشناسان دوباره انسان را غرق جهان کردهاند و به اضطرابها و رنجهای او و همچنین به شورشهایش تمام سنگینیشان را بازگرداندهاند. متأسفانه، تا وقتی «من» ساختار آگاهی باقی بماند، همچنان میتوان بر پدیدهشناسی خرده گرفت که یک «آموزه-پناهگاه» است و قطعهای از انسان را از جهان بیرون میکشد و با این کار توجه را از مسائل حقیقی منحرف میکند. به نظر من این خردهگیری ناموجه خواهد شد اگر اگو به هستندهای دقیقا معاصر جهان تبدیل شود که وجودش همان ویژگیهای ذاتی جهان را دارد. همواره به نظر من چنین رسیده است که فرضیهی کار- پیشبری به ثمربخشی ماتریالیسم تاریخی به هیچ وجه نیازی به فرض پوچی که عبارت است از ماتریالیسم متافیزیکی ندارد. در واقع، برای اینکه شبهارزشهای ذهنی محو شوند و اخلاق دوباره در واقعیت بنیان پیدا کند، هیچ ضرورتی ندارد که ابژه بر سوژه مقدم باشد. کافیست که (اگو) معاصر جهان باشد و دوگانگی سوژه-ابژه، که دوگانگیای صرفا منطقی است، برای همیشه از میان دلمشغولیهای فلسفی ناپدید شود. جهان (اگو) را، و (اگو) جهان را نیافریده است، بلکه هر دو ابژههایی برای آگاهی مطلق و غیرشخصیاند، و با این آگاهیست که اگو و جهان با یکدیگر در پیوند قرار میگیرند. برای بنیاننهادن یک اخلاق و سیاست مطالقا ایجابی به نحو فلسفی، به چیزی بیش از این نیاز نیست.
38,000 تومان