اسماء به سمت او خم شد. «خالد فکر می‌کنی روح مردم این دوره و زمونه هم یکی بوده و بعد جدا شده؟»
خندید. «اسماء، انی حرف براساس یک اسطوره قدیمیه که می‌گه: "مردم نرینگی و مادینگی را با هم داشتند، جنس واحد و فرزندان ماه بودند. هر انسانی چهار دست و پا و دو سر داشت ولی خدایان از نفوذ مردم ترسیدند، آن‌ها را دو نیم کردند و ناف را به شکل جدایی رازآلود در درونشان باقی گذاشتند تا این جدایی رابطه را به یاد آورند. این چنین بود که مردم دو جنس شدند و هر نیمه به دنبال نیمه گمشده‌اش است تا دوباره به آن متصل شود."»
اسماء آهسته گفت: «و من نیمه جدا شده توام؟»
محکم او را در آغوش گرفت: «که بالاخره اون رو پیدا کردی».