بلانشو با روش خاص خودش، در صدد بیرون کشیدن نوعی عقلانیت از مارکی دو ساد از میان لایه‌های پنهان در افراط‌گری‌ها و هنجارگریزی‌های او در نوشتارش است تا بتواند ساد را به واسطه همان عقلانیتی که در او یافته نقد کند و تناقضاتش را عیان سازد. او در میان آثار ساد در پی یافتن نظامی است که بتوان منطق سادی را بزنمایی کند. بلانشو نبرد میان انسان سادی با دیگری (قانون، طبیعت، خدا) را بر پایه نبرد خصمانه نیروهایی می‌داند که او به آن‌ها آگاهی دارد. اما از آنجایی که شرط واقعیت یافتن یک نیرو، وجود نیرویی است که بر ضد آن عمل می‌کند، پس انسان سادی از پیش و با اقدامی سلبی، با نفی نیروهای دیگر در تلاش برای رسیدن به بالاترین درجه نیرو یعنی قدرت مطلق است. بنابراین این قدرت واقعیتش را از ویرانی و کشتار می‌گیرد. در این میان، آنچه مشخصا از این حاکمیت به دست می‌آید تنهایی مطلق است. و آزادی برآمده از این قدرت آزادی فردی است. در واقع ساد یک جزء (استثنایی در مقام کل) را به عنوان عامل برسازنده جهانی تصور می‌کند که بر پایه نیستی بنا شده است.