گفتگو نویسی در داستان و نمایش یکی از مشکل ترین مهارت هایی است که نویسندگان بایستی با آن آشنا شوند. هیچ یک از وجوه رمان، به اندازه گفتگو در برقراری ارتباط با تماشاگر و خواننده نقش ندارد.
هنر گفتگو در این امر نهفته است که خواننده را به این فکر هدایت می کند که شخصیت ها همان طور که در زندگی روزمره حرف می زنند، سخن می گویند، اما این عمل آنها هیچ ربطی به زندگی روزمره ندارد.
موقیعت های کاربرد گفتگو در آثار ادبی و غیر ادبی مثل تخیل آدم نامحدود است. اما در موقعیت های خاصی بارزتر است یعنی در بعضی مواقع بیشتر استفاده می شود و تاثیر بیشتری بر خط داستانی دارد. به کارگیری درست گفتگو یا به کارگیری غلط آن در موثر واقع شدن داستان نقش تعیین کننده ای دارد و اگر از آن استفاده نشود نتیجه رضایت بخشی نخواهیم گرفت.
ویلیام نوبل با شیوه بیانی خودمانی اش در سراسر این کتاب، شاه کلیدهای گفتگونویسی و جزئیات گفتگوی موفق را در نگارش داستان و نمایشنامه تشریح کرده است و این اثر با آنکه ترجمه است ولی مضمون آن به کار نویسندگان ایرانی و فارسی زبانان وحتّی ویراستاران داستان های فارسی هم می آید.
کتاب حاضر در سه بخش مجزا با نام های شاه کلیدهای گفتگو نویسی ، جزئیات گفتگو و استفاده نادرست و بیش از حد از گفنگو تدوین شده است که در آن خواننده می تواند با ابعاد و زوایای گفتگو نویسی بیشتر آشنا شود.