شبنم با تمسخر توی صورت صدف نگاه کرد. بعد با نوک انگشت دو تا ضربه کوچک روی پیشانی صدف زد و گفت: این چیزها رو از سرت بنداز بیرون؛ این‌ها مال تو داستان‌هاس! زندگی داستان نیست؛ واقعیه. من تو زندگی واقعی بودم. درست اون قسمتی‌اش که سقف بالای سرم نداشتم، نون شب نداشتم، امنیت نداشتم، بلوز و شلوار نداشتم، هیچ‌کس رو نداشتم، هیچ‌کسی رو نداشتم و یه دسته پول گرفته بودند جلوی روم. برو کشکت رو بساب و برای من شعار نده! من برای زنده موندن کاری نمونده که نکرده باشم، می‌فهمی؟ هیچ‌کار!