در سی و چند سالگی استاد پرافتخارترین دانشگاه زمان خود شد و شهرتی فراوان یافت. ظاهرا همه‌چیز بر وفق مراد بود: دانش، مقام، شهرت و ثروت. اما دیری نگذشت که دچار بحران درونی طاقت‌فرسایی شد و از «دانشگاه» فرار کرد و دوازده سال را به سفر درونی و بیرونی گذراند، پس از سال‌ها تدریس و تالیف ده‌ها کتاب تاثیرگذار، در کنار مدرسه‌ای که در زادگاهش بنا کرد، به خاک سپرده شد.