حسین: من تو بارون خیابون ناکایا عرعر نکردم، من تو شفاخونه میدون بهداری اولین‌بار چشمم نمدار شد. بابام ناغافل پشت ژیانش سکته کرد. اولین قربونی تریاک ناخالص راه‌آهن بابام بود. خلاف برای بعد اون مرگ شد زندگی و لشگر نفسام رفت تو مواد و پلک به پلک شدم نشئه تمام مطاع‌‌های عالم. قبله‌ام شد خلاف. من الان...
چندتا تاریخ دیگه بگذره شیش ساله اینجا شاش‌بندم. من تقی به توقی خلافکار شدم و تف و لعنت آجیل این روزام شده. اینجا... ای‌جا برام یعنی ناف نازی‌آباد، یعنی بیخ مختاری، یعنی خود خیابون اتابک، یعنی کف امیر بهادر، یعنی جون به جون نئشگی...