آثار برسون، به اذعان همگان، از غنی‌ترین فیلم‌های تاریخ سینماست. او نزد عده‌ای از تحلیل‌گران و منتقدان، اخلاق‌گرایی خشک است که به شکلی قرون وسطایی به بیان دغدغه‌هایش درباره تاریک‌ترین وجوه الهیات کاتولیک می‌پردازد. برخی دیگر برسون را فیلم‌سازی صاحب سبک می‌دانند که آثارش پیوسته از جریان‌های سینمایی پیشی گرفته است.
همان‌گونه که پل شریدر ژیگولوی آمریکایی (1980) را طرحی تغییریافته از جیب‌بر (1959) می‌داند، پول نیز تاملی بر جنایت خودانگیخته و نیروی شر است و با فیلم‌هایی که دارای مضامینی هم‌چون مامور خود خوانده‌ی قانون و قاتل زنجیری‌اند، قرابتی چشم‌گیر دارد.