بیشتر ما در طول زندگی، خودهای اخلاقی متفاوتی را «محک می‌زنیم» و خودانگاره اخلاقی‌مان در آن مقطع زمانی خاص، احتمالاً ناقص است. مشکلات و نگرش‌های اخلاقی متفاوت در مرحله‌های گوناگون برای ما اهمیت می‌یابند؛ مثلاً شاید شخصی یک‌باره خود را در محیط اخلاقیِ ناشناخته‌ای بیابد یا شاید چیزهایی در خودش کشف کند که پیش‌تر از آنها بی‌خبر بوده است؛ شاید صرفاً متوجه شود که هویت اخلاقی فعلی‌اش را بیش از حد بزرگ کرده است؛ خصوصاً اگر این هویت را بدون تأمل و تحتِ فشار خارجی اختیار کرده باشد. ما در پاسخ به دگرگونی‌هایی که در خودانگاره، موقعیت‌ها و محیط‌های اجتماعی و فیزیکی‌مان روی می‌دهد، همواره مشغول اصلاح و بزرگ کردن هویت‌های اخلاقیِ آرزومندانه‌مان هستیم.