لئونس: عشق چیز عجیبی‌ست. یکسال نیمه خواب در بستر دراز می‌کشی، بعد در یک صبح فرح‌بخش از جا برمی‌خیزی، لیوانی آب می‌خوری، لباس می‌پوشی و دستت را به پیشانی‌ات می‌مالی؛ و بدین‌گونه به خود می‌آیی - و به خود می‌آیی - خدای من، به راستی به چند نفر نیاز است تا گام عشق را با صدای زیر و بم بخوانیم؟...