با وجود روشن‌بینی در عصر حاضر، بیشتر مردم همچنان می‌پندارند که سلامتشان متکی به منشایی بیرون از خودشان است. بیشتر مردم هنوز به راز کهن شفا پی نبرده‌اند: به این راز که سلامت - خواه سلامت جسمانی و خواه سلامت ذهنی - اساسا کاری درونی است. به هنگام بیماری - درمان هر اندازه نیز که موفقیت‌آمیز باشد - شخص با هم بارها و بارها بیمار می‌شود، زیرا به علت بیماری خود - اندیشه‌ها و احساس‌های بیمارگونه‌اش درباره خویشتن و دیگران و کائنات و جهانی که در آن زندگی می‌کنند - پی نبرده‌است. این اندیشه‌های بیمارگونه، نیروی زندگی را در وجودش به بند می‌کشاند و سبب بیماری (بیم - آی) یا ناخوشی می‌شود.