پروفسور دانشگاهی نزد ناناین، استاد ذن در ژاپن رفت تا درباره ذن تحقیق کند. ناناین هنگام سرو چای کاری عجیب کرد: بعد از پرشدن فنجان به ریختن چای ادامه داد. پروفسور تا می‌بیند چای سرریز می‌کند، بلند می‌گوید: « سرریز شده، بیش‌تر از این پر نمیشه. »
استاد ذن می‌گوید: « درست مثل شما که سرشار نظرات خود هستید. من نمی توانم ذن را به شما یاد بدهم، مگر این که قبلش فنجان خود را خالی کنید. »
وقتی پایانی در زندگی رقم می‌خورد، بهتر است رهایش کنیم. اگر چنین نکنیم برای چیزهای جدید جا نخواهیم داشت. اگر وقت آن رسیده است که گذشته را التیام دهید و از آنچه تجربه کرده‌اید معنایی به دست آورید، وقت خواندن این کتاب و عمل کردن به تمرین‌های آن است.
نوشتن بزرگ‌ترین درمان ممکن است و باعث می‌شود به حد کافی به عمق برویم و الگوهای منفی‌ای را که زندانی‌مان کرده‌اند تغییر دهیم.