نخستین مشخصه قدرت فاشیستی بنیان مذهبی و نظامی توامان آن است، بنیانی که در آن نمی‌توان این دو عنصر به طور معمول متمایز را از یکدیگر جدا کرد:
بنابراین، قدرت فاشیستی از آغاز خود را همچون یک تمرکزیافتگی تحقق یافته آشکار می‌سازد.
با این حال، وجه نظامی فاشیسم، سویه بارز آن است.
روابط احساسی‌ای که پیشوا را به اعضای حزب پیوند می‌دهند و یکی می‌کنند، عمدتا مشابه روابطی‌اند که فرمانده را با سربازانش متحد می‌کنند. عرض اندام آمرانه پیشوا برابر با نفی جوشش انقلابی بنیادینی است که او از آن بهره‌برداری می‌کند؛
انقلاب که یک بنیان دانسته می‌شود، همزمان از لحظه‌ای که سلطه داخلی به نحوی نظامی بر شبه نظامیان اعمال می‌شود، اساسا نفی می شود...