امروزه، هنر به معنای کامل کلمه است. کارگردانی تئاتر دیگر به فراهم آوردن وسایل بازنمایی یک متن نمایشی محدود نمی‌شود، بلکه نمایش را تدوام می‌بخشد و تغییر می‌دهد و آن را آشکار می‌سازد. کارگردانی تئاتر هنر آفرینش و بازآفرینش است و محل شناخت.
قدرت‌گیری کارگردانان تئاتر، از یک قرن پیش، در ارائه شیوه‌های پیچیده و در ابداع قالب‌های نو ریشه دارد و از سوی دیگر، بر نظریه‌های مختلف پایه‌گذاری شده است. در نتیجه کارگردانی تئاتر، به گونه‌ای که امروز می‌شناسیم، بروزهای گوناگونی دارد و شاید درک بعد و معنای نوآوری‌های آن ایجاب می‌کند که دریابیم بر چه چیزی مبتنی است.
هدف این کتاب، که نه کتابی فنی است و نه رساله زیباشناختی و نه حتی بررسی تاریخی، همین است و در نهایت می‌کوشد تا تحول های عمده‌ای را مطرح کند که خصوصیات امروزی کارگردان تئاتر را به دست می‌دهد.