پوریا نفیسی

روحی که مهمان این بدن است

اولین پیکره از سرگذشت مردی که تمامی رویاهای خود را زندگی کرد. روزی بر سکوی قهرمانی و روزی در شوکت تاجری پر زرق‌وبرق. زمانی رسید که تمام خواسته‌های مادی او محقق شده بود اما خموده و بی‌هدف در جستجوی معنایی برای زندگی می‌گشت. ناگهان خود را بر سر یک دوراهی دید؛ جایی که باید یا خود را انتخاب می‌کرد یا دست رد می‌زد بر جذابیت و قدرت ثروتی که در آن مست شده بود. انتخاب، پایان ماجرا نبود؛ کشف مسیری بود پر از عصیان،‏ شکستن آینه‌ها‏، بریدن بندها که در آن از خود‏‏، به خودآ و خدابینی رسید. شرح این قصه مگر شمع برآرد به زبان. ورنه پروانه ندارد ز سخن پروایی.