ژان ژاک روسو نابغه بود، اما در عین حال از آن آدم‌های خوش‌قریحه نوعی روزگارش هم بود، یعنی در هر کاری دستی داشت: موسیقیدان و اپرانویس خلاقی بود که گهگاهی ذوق‌آزمایی می‌کرد، گیاهشناسی غیرحرفه‌ای بود، کمدی‌های اتاق پذیرایی می‌نوشت، شاعری میانمایه بود، و در دو مورد در تدوین قانون اساسی طرف مشورت قرار گرفت...