ویکتور فرانکل می‌گوید که عبارت «آری به زندگی» از متن آوازی گرفته شده بود که گاهی توسط زندانیان برخی از چهار اردوگاهی که او زندانی‌اش بود، از جمله اردوگاه بدنام بوخنوالد، با نجوا خوانده می‌شد تا نگهبانان عصبانی نشوند. آن آواز خاستگاهی عجیب داشت.
یکی از فرماندهان بوخنوالد که در ابتدا در سال 1937 برای زندانیان سیاسی بنا شده بود دستور داد که آوازی مخصوص اردوگاه ساخته شود. زندانیان که اغلب از کار سخت روزانه و غذای کم خسته شده بودند مجبور بودند تا آواز را بارها و بارها بخوانند. یکی از بازماندگان درباره خواندن آن آواز گفت که ما با تمام نفرت‌مان آن آواز را می‌خواندیم.