ویلیام فاکنر یکی از شاخص‌ترین نویسندگان آمریکایی جهان است که به دلیل سهم زیادی که در شکل‌گیری رمان مدرن آمریکایی داشت، در سال 1949 موفق به کسب جایزه نوبل ادبیات شد. گور به گور، خشم و هیاهو، یک گل سرخ برای امیلی، حرامیان و روشنایی ماه اوت از جمله معروف‌ترین آثار وی هستند. داستان‌های او اغلب در شهری خیالی به نام یوکناپاتافا که ساخته ذهن فاکنر است، اتفاق می‌افتد. کلمه "یوکناپاتافا" از دو کلمه یوکنا و پتوفا ساخته شده که ریشه در زبان بومیان میسیسیپی دارد و به معنای زمین منفصل است. این مکان خیالی برگرفته از منطقه‌ای است که فاکنر بیشتر سال‌های عمر خود را آنجا گذرانده است.
داستان پیرمرد اولین بار به صورت بخشی از رمان "نخل‌های وحشی" منتشر شد و بعدها در کتابی با عنوان سه رمان کوتاه شامل "اسب‌های خالدار"، "خرس" و "پیرمرد" درآمد. داستان "پیرمرد" بر زمینه یک رویداد تاریخی یعنی طغیان رودخانه میسیسیپی در سال 1927 در آمریکا بنا شده است. داستان دو زندانی که به طور ناخواسته با سیلاب بزرگی مواجه می‌شوند و یکی از آنها پس از روبرو شدن با زنی باردار، سعی در نجات او و فرزندش از این مخمصه دارد.
در طول داستان جدالی سخت و نفس‌گیر میان زندانی و رودخانه وجود دارد و بیان آن توسط نویسنده توانسته به آسانی قوه خیال مخاطب را قلقلک دهد و تصویر آن را در ذهن خود بسازد. این تصویرپردازی تا حدی قوی است که ترسیم جزئیات فضای قصه در ذهن مخاطب به آسانی شکل می‌گیرد و اتفاقات پرفراز و نشیب در طول داستان نیز بر جذابیت هرچه بیشتر آن می‌افزاید. داستانی غم‌انگیز و تراژیک که در مکانی مشخص رخ می‌دهد و درست در همان جایی که داستان آغاز شده، تمام می‌شود.
در طول زمان خواندن داستان پی می‌برید که اسم خاصی برای شخصیت‌های داستان انتخاب نشده و ما افراد را با توصیفاتی از آنها می‌شناسیم. مهم‌ترین نکته‌ای که در طول خواندن داستان متوجه آن می‌شوید و نظرتان را بیشتر به خود جلب می‌کند، تفاوت قهرمان داستان با دیگر داستان‌های معمول است. انسانی معمولی که به دنبال هیچ‌چیزی نیست و حتی نمی‌خواهد عملی قهرمانانه انجام دهد و خودش را نیز در این مقام نمی‌بیند. او فقط می‌خواهد وظیفه‌اش را انجام دهد، حتی اگر در درک این مسئله نیز ناتوان باشد.