ویلیام باینوم در این اثر با بیانی روان، و گاه طنزآمیز، دوهزار و پانصد سال تاریخ پزشکی را به اختصار ولی بسیار عمیق عرضه می‌کند. او تاریخ پزشکی را به پنج دوره تقسیم کرده است.
وی با تأکید بر اهمیت بیمارستان‌های فرانسه در قرن نوزدهم به عنوان عصر پزشکی بیمارستانی، دوره‌های قبل از آن را دوره پزشکی بالینی و کتابخانه‌ای و دوره پس از آن را پزشکی اجتماعی و آزمایشگاهی دانسته است.
باینوم در فصل پزشکی کتابخانه‌ای، که معاصر قرون وسطی در اروپاست، پزشکی اسلامی و پزشکان برجسته‌ای چون رازی و ابن‌سینا را معرفی کرده، سپس به بازگشت علوم یونانی از طریق ترجمه آثار عربی به لاتین اشاره نموده و به ادامه پیشرفت علوم پزشکی در غرب تا دوره معاصر پرداخته است.