حوصله آدم‌های این عصـر تفصیل و زیاده‌گـویـی را بر نمی‌تـابـد. بــایـد بگویـی و نگویـی و این به اندازه گفتـن در واقـع نوعـی احتـرام به هوشمندی مخاطب تیـزبیـن امـروزی است.
در نـهایـت نیـز بـاید تـوانسته بـاشـی در همیـن اندک مجال دست داده سوالـی، چیـزی در ذهن مغشوش مخاطب بـه جای بگذاری که بعد از اتمام کار تو، داستان را در ذهنش ادامه دهد.
تمام تلاش داستان‌نویس همیـن تعرض به ذهن خواننده و وادار کردن او به اندیشیدن است. پنج داستان این مجموعه اولیـن تلاش من برای به تصویر کشیدن روزمرگـی، تنهایـی و سـردرگمی انسان امروزی و طرح پرسش در ذهن اوست.