اگرچه بلوم بارها تفاسیر خویش از نمایش‌نامه هملت را در قالب کتاب، مقاله و سخنرانی ارائه کرده است، هملت: شعر بی‌کران نه تنها به عنوان جوهره‌ای موجز از تمامی آن‌ها، و نیز ضمیمه‌ای بر کتاب شکسپیر: ابداع انسان، بلکه چونان تفسیری بازنگرانه در آرای پیشین بلوم است. در این کتاب فصول بیست و پنج‌گانه تفسیر بلوم از هملت لایه لایه بر هم می‌نشینند تا در انتها مانند گوی بلورینی در فاصله کانونی مناسب، میان چشم ما و متن هملت قرار گیرند و بدین سان چشم‌اندازی صریح و شفاف از شاهکار شکسپیر ترسیم کنند.
تفسیر بلوم همچون عدسی هم‌گرایی است که تفاسیر شکسپیرشناسان در چهار قرن اخیر، چونان طیف‌های نور، با گذر از آن تا حد امکان به روشن‌تر شدن معمای هملت یاری می‌رسانند؛ اگرچه بلوم خود این نقیضه را به ما یادآور می‌شود که راز ماندگاری هملت همانا در پایدار ماندن معمای ابدی آن و فرارَوی مدامش از مرزهای خویش است.