این کتاب حاوی 120 نامۀ کافکا است، از سال 1909 تا چند روز پیش از مرگش در سال 1924، به کوچکترین و عزیزترین و نزدیکترین خواهرش اوتلا، همراه با وقفههایی گاه کوتاه و گاه طولانی.
اوتلا تنها فرد خانواده بود که کافکا به او اعتماد کامل داشت. از این رو سخنی به‌گزاف نخواهد بود اگر مدعی شویم این نامهها چهرۀ دیگری از کافکا را به ما نشان میدهند: چهرۀ برادری پشتیبان و مهربان و در بسیاری موارد بذلهگو.