درباره اسطوره و کهن نمونه کتاب‌های بسیاری در ایران نوشته و ترجمه شده است، چنان که شاید این شاخه علوم انسانی از منظر منابع یکی از غنی‌ترین و متنوع‌ترین حوزه‌های تحقیقاتی به شمار آید. اما در میان، جای نمونه‌ای کامل از خوانش اسطوره‌ای و کهن نمونه‌ای بس خالی می‌نماید.
نظریه‌ها بسیارند و ذکر نمونه‌های اساطیری بسیارتر، اما واقعیت این‌جاست که کم‌تر کسی به صرافت افتاده است تا این نظریه‌ها و نمونه‌ها را در حوزه‌ای کاربردی‌تر و به ویژه بومی‌تر بیازماید. این فقدان به خودی خود می‌تواند انگیزه پژوهشی باشد که این کتاب حاصل آن است. شاید آن منابع بسیار و آن همه روایت آشنا و ناآشنا در چنین دست خوانش‌ها و نقدهایی است که به نقطه سرانجام و کاربردی خود می‌رسند...
فراتر از این، می‌توان پرسید: این نوع خوانش کهن نمونه‌ای و اسطوره‌ای چه گرهی از کار فرهنگ چهل پاره امروزین ما می‌گشاید و اصولا به چه کار هویت از کف رفته‌مان می‌آید؟! این گرچه بحثی است طولانی: اما شاید چنین خوانشی بتواند منشا بسیاری از رفتارهای آمیخته با فرهنگ ما را چنان در گذشته اساطیری‌مان ردیابی کند، که گاه متعجب شویم و دریابیم که برای تغییر، حتی در ساده‌ترین آموزه‌های فرهنگی، نمی‌توان در جا راه‌حل ارائه کرد: بلکه باید به ریشه‌ها بازگشت و از ریشه‌ها آغاز کرد در واقع خوانش اسطوره‌ای/ کهن نمونه‌ای یک جریان فرهنگی، بر ما آشکار می‌سازد که چه سان در این عصر سرعت و جنون، ما که در سرزمینی چون ایران نفس می‌کشیم، هنوز سخت با پیشینه فرهنگی‌مان پیوسته‌ایم.