باختین در پانزده سال آخر زندگی خود توفیق یافت تا شاهد کنار رفتن پرده سکوت از بخش عظیمی از آثار خود باشد. جانمایه اصلی کتابی که در دست دارید و آخرین نوشته او محسوب می‌شود (1975)، هسته اصلی مجموعه‌ای است سه‌محوری که داستایوفسکی و رابطه دو محور آن را تشکیل می‌دهند. باختین در این کتاب آنچه را تنها از خلال این دو اثر می‌شد حدس زد، به روشنی توضیح می‌دهد؛ مضامینی همچون زیربنای استوار و روش‌شناختی و فلسفی اثر، بیان بی‌پروای نظری‌های نوین در زمینه رمان و همچنین نگرشی که، هرچند در لفافه اما در زمان خود، تحولی در نظم حاکم محسوب می‌شد؛ این نکته آخر توضیحی است بر اینکه چرا این اندیشمند در طول سا ل‌های زندگیش همواره در انزوا به‌سر برد.