مهدیس غنی‌زاده (1364) در اولین رمان خود به قصه نسلی پرداخته که آرمان‌گرا بود. او که چند سال است داستان می‌نویسد و درباره کتاب‌ها در مطبوعات یادداشت، اولین رمان خود را با محوریت دو دوست جوان نوشته است.
دو دوستی که عاشق خواندن هستند و سردرآوردن از کار دنیا. مشتری ثابت بساط کتاب‌فروشی پیر که خود روزگار عجیبی پشت سر گذاشته است. رفته رفته فاصله بین راوی و دوستش زیاد می‌شود. فرهاد چپ‌گرایی تندروست، در جلسات بحث و تئوری یک سر و گردن از همه بالاتر است و در عین حال پای عشق نیز به میان آمده است. عشقی که راوی را گرم و پرشور کرده اما همین اتفاق او را از فرهاد دور می‌کند و قصه‌ای رقم می‌خورد که مخاطب را می‌برد به تکه‌های روزگاری که شور و عشق نمی‌توانست با هم یک‌جا قرار بگیرد... مهدیس غنی‌زاده در فصل‌های کوتاه تلاش می‌کند تاریخ غیررسمی‌ای بنویسد که در آن آدم‌ها دچار اتفاقاتی می‌شوند که سرنوشت‌شان را به کل تغییر می‌دهد. یک عاشقانه سیاسی یا شاید رمانی که می‌خواهد قصه پسران و دخترانی را بگوید که ناگهان بزرگ شدند و، البته، جان‌شان دست‌خوش تندباد تاریخی قرار گرفت که همیشه در حال وزیدن است.