صبح به خانه نجف دریابندری رفتم. در یکی از کوچه‌های مشرف به پارک ملت، در خیابان ولیعصر ساکن است. خانه‌ای که معماری‌اش حاکی از ذوق و قریحه‌ای است که استاد به خرج داده و عمارت و بنایی زیبا پدید آمده. با نمایی از آجرهای گرم کرم‌رنگ، که چهره‌ای صمیمی و ساده به خانه بخشیده است. سهراب دریابندری این معماری را حاصل ترکیب ایده و دید ایرج کلانتری و پدرش می‌داند. شاید تنها عیبش نداشتن آسانسور است که آن را هم پله‌هایی کوتاه و کم‌ارتفاع جبران می‌کند.
خانم [فهیمه] راستکار، همسر ایشان در را به رویم می‌گشاید. استاد در کتابخانه، که اتاق کارش هم به شمار می‌آید منتظر است: مثل ترجمه‌هایش آراسته و پیراسته، بر صندلی تکیه زده و سرگرم ترجمه و ویرایش مجموعه داستان‌های کوتاه همینگوی با عنوان «نودونه داستان» است...