بگذارید قصه را از این‌جا آغاز کنم: در آوریل 1994 در سازمان ملل در نیویورک نمایشگاه بر پا کردم. شیوه برگزاری نمایشگاه در سازمان ملل هم به این صورت است: کشوری که شما تابع آن هستید از سازمان ملل درخواست می‌کند تا سالن نمایشگاه را در اختیارتان بگذارد. من از طریق موسسه فرانکوفون (ترویج زبان فرانسه)، برای برگزاری نمایشگاهم در سازمان ملل اقدام کردم... ایران درودی نامی آشنا در عرصه نقاشی امروز ایران است که بیش‌تر با رنگ‌ها و فضاهای خاص و منحصر به فردش که ملهم از نورهای درونی اویند، شناخته می‌شود؛ نورهایی که هر بار به شکلی در قلم‌موی نقاش، خود را یافته و بر زمینه‌ای از بی‌تابی‌ها و رویاهای او یاس‌ها و امیدهای ما را نمایانده‌اند. به این خاطر است که شکل‌ها و حجم‌ها از خود، بیرون زده‌اند و در هیچ قاب و قالبی نمی‌گنجند. همچنان که پرنده را شاید، اما پرواز را نمی‌توان در هیچ قفسی حبس کرد.