آموزش و پرورش از برنامه‌های اصلی توسعه هر کشوری است و آموزش کودکان کم‌توان نیز از این قاعده مستثنی نیست. آن‌ها فرشتگان زمینی هستند که باید مورد توجه خاص قرار گیرند. آن‌ها در ابعاد زندگی فردی و اجتماعی و فرهنگی معضلات گوناگونی دارند. حمایت از آن‌ها باید به گونه‌ای باشد که بتوانند در اجتماع مستقلانه زندگی کرده، حرفه‌ای بیاموزند و متناسب با توان خود واجد شغل شوند که برآیند آن عدم تحمیل بار مالی بر خانواده و جامعه می‌باشد. کار برای آنان ترکیبی از عشق و شکیبایی می‌طلبد پس بیاییم در مقابل کودکان استثنایی، صبر استثنایی داشته باشیم.