شمس‌الدین محمد شیرازی متخلص به حافظ و ملقب به لسان‌الغیب یکی از پر رمز و رازترین شاعران ایران و جهان است. دیوان او تقریبا به تمامی زبان‌های بین‌المللی جهان ترجمه شده است. او حافظ قرآن بود و بنا به روایتی قرآن را به چهارده روایت از حفظ می‌خواند. دیوان حافظ یک دیوان عرفانی است که به زیباترین صورت ممکن توسط این شاعر بزرگ سروده شده است. از این دیوان می‌خوانیم:
امشب ز غمت میان خون خواهم خفت.
وز بستر عافیت برون خواهم خفت.
باور نکنی خیال خود را بفرست.
تا درنگرد که بی تو چون خواهم خفت.
عشق رخ یار بر من زار مگیر.
بر خسته دلان خرده بسیار مگیر.
صوفی چو تو رسم رهروان می‌دانی.
بر مردم دهر نکته بسیار مگیر...