شخصیت اقتدارگرا انعطاف‌ناپذیر و شکننده است. او برون‌مایه یا برون‌نگر (مسئول دانستن دیگری برای توجیه نابسامانی‌ها)، واخورده، دنباله‌رو، و دارای تفکر قالبی (کلیشه‌ای) در شیوه‌ی اندیشیدن است که از ابهام دوری می‌کند. درحالی‌که شخصیت دموکراتیک در رفتار اجتماعی کم‌تر نیاز به شبیه‌سازی بین افراد، ارزش‌ها و طرز فکر خود با دیگران دارد. واکنش شخصیت دموکراتیک به دیگران بیشتر بر محور خود فرد می‌گردد یعنی ارزیابی‌اش عینی است نه ذهنی و پیش‌داوری نمی‌کند.
شخصیت دموکراتیک جامعه را برای همه می‌سازد درصورتی‌که شخصیت اقتدارگرا جامعه را تنها برای خود (و برآورده شدن آمال خود) می‌خواهد.