من ترزا أکادیا دختر میخائیل عوّاد لبنانی‌ام، دیوانه‌ای که در دهه شصت دل به دریا زد و به رم مهاجرت کرد. آن‌جا با مادر ایتالیایی‌ام، آدریانا آرابلای ظریف، زیباترین زیبایان شهر پورتوفینو ازدواج کرد؛ شهری ساحلی که همه جزئیاتش شبیه مادرم بود. بناهای رنگارنگ پرتلألویش را می‌دیدم که از پیراهن‌های کوتاه مادرم طلوع می‌کردند.کشتی‌های بادبانی‌اش که شبانه‌روز امواج را می‌شکافتند نیز مرا به یاد او می‌انداختند، به خصوص که وقتی مرا وامی‌داشت تا زندگی را بتراشم، بر آن بلغزم، سوار بر امواجش بشوم و از قدرت بادها کمک بگیرم تا از زمین بکنم و به پرواز درآیم.
عشق آدمی را به دوردست‌ترین ساحل‌ها می‌کشاند و ترزا أکادیا را از آن هم دورتر…