در اتومبیل را بست... به زور بست... دستش درد می‌کرد... صدای زنگ گوشی‌اش قطع نمی‌شد... نفس‌زنان نگاهی به صفحه گوشی‌اش انداخت و پرتش کرد توی صندلی کناری...
زیر آوار حس پس‌زده شدن... حس خواسته نشدن و حقارت، له شده بود و نفسش به سختی بالا می‌آمد...
خشم و بغض و نفرت، فکر و حواسش را پاره پوره و آشفته کرده بود...
آشوب درونش منبع اعتماد به نفسش را ترکانده بود و حس انتقام و نفرت از نوک انگشتان پا تا نوک موهای سرش را پر کرده بود... این‌طور بی‌اعتبار شدن پیش آدم‌هایی که تا ساعتی پیش رفقایش بودند، او را متلاشی می‌کرد... دلش می‌خواست مثل سکانسی از یک فیلم سینمایی؛ در داشبورد را باز کند... کلت خوش‌دست روسی‌اش را بردارد... لوله را زیر گلویش بگذارد و... "پاااق"