گویی نگاه سنگین او، به چهارمیخش می‌کشید. او هم مرد بود. غیرقابل اعتماد... بی‌اختیار زبانش چرخید و عقده‌ای سر باز کرد:
- همه مردا همینو می‌خوان... اعتمادی که تهش نامعلومه...
ثانیه‌هایی گذشت. اجازه نمی‌داد این دختر چون ماهی از دستش سر بخورد. سال‌ها به امید چنین روزی، خیال بافته بود. صدایش مخلوط از صلابت و انعطاف، در اتاق پیچید:
- من با همه مردا فرق دارم، باشه؟!
و روی چهره ریحانه دقیق شد:
- وقتی می‌گی همه مردا، انگار سابقه زیادی توی روابطت با مردا داشتی...!
تکیه به مبل زد:
- آیا اینطوره؟!
چشمان ریحانه گرد شد. چه سوء تفاهم بزرگی!