این جستار نخستین نوشته‌ای است که به مفهوم‌سازی در حوزه علوم انسانی پرداخته است. در این اثر نویسنده با تصویرکشیدن شاعرانه هستی پیرامونی‌اش و با بهره‌گیری از رویکرد دیالوژیکی (دیالوگ با درون و برون) به بازآفرینی تفسیر و ارزیابی تجربه‌اش از انسان به مثابه یک عامل فعال و یک هستنده ناآرام پرداخته و تلاش کرده است تمام حقیقت را درباره امکان تک‌ماندگی آن بگوید