قدیمی‌ها برای بچه‌دارشدن، مثل امروز این‌قدر حساب و کتاب و اما و اگر نداشتند. فرزند برای آنها سرمایه بود؛ سرمایه اقتصادی، اجتماعی، عاطفی و حتی اخروی. فرزند امیدی برای باقیات صالحات بود. اما امروزه، همه این‌ها در هاله‌ای از ابهام فرورفته است.
متأسفانه دشواری‌ها و نگرانی‌ها به‌قدری است که برخی اساساً درباره فرزندآوری دچار تردید شده و بقیه نیز پس از چند سال تأخیر در فرزندآوری، به داشتن فرزندان کمتری بسنده می‌کنند.
اشتباه نکنیدء منظور فقط نگرانی‌های اقتصادی نیست؛ بلکه نگرانی‌های تربیتی است. نگرانی از شرایطی که کنترل مسیر تربیت را از اختیار خانواده خارج کرده و گاهی خانواده احساس می‌کند علیرغم تمام تلاش‌ها و دقت‌های تربیتی که داشته، فرزند راه دیگری انتخاب کرده است. خانوادهء نظاره‌گر رقیب‌های جدی مانند فضای مجازیء مدرسه و رسانه‌هاست که اثرگذاری آنها را در رفتار و انتخاب‌های فرزند خودء قوی‌تر می‌بیند.
پدر و مادر باید چه کنند تا فرزندان آنها در مسیر زندگیء درست فکر کنندء درست انتخاب کنند و نهایتا درست رفتار کنند؟ رفتارهای فرزندان از چه سرچشمه‌هاییء نشات می‌گیرد؟
کتاب «گزینه‌های روی میز» برای پدر و مادر و مربیانی نوشته شده که به دنبال تربیت فرزندانی هستند که بتوانند در برابر گزینه‌های رو میز، بهترین گزینه را انتخاب کنند و بر اساس بهترین تصمیمء اقدام به عمل کنند.