کتاب «مبانی فرم فیلم» را سه بار خواندم، یک‌بار با کنجکاوی، یک‌بار با شگفتی و بار آخر با اشتیاق؛ از این روی با اطمینان می‌گویم که مطالعه این کتاب نه تنها درک فیلم را در بین سینما دوستان به شکل فزاینده‌ای بالا می‌برد، بلکه به آموزش‌گران و فیلم‌سازان، ارزش و اهمیت فرم، تا حدودی نشانه‌شناسی و تئوری فیلم را یادآوری می‌کند.
«عکاسی از آدم‌های سخنگو»، این تعبیریست که آلفرد هیچکاک برای فیلم‌های فاقد کیفیت هنری به کار می‌برد؛ مانند بسیاری از فیلم‌هایی که امروزه در ایران و جهان تولید می‌شوند. فیلم‌هایی که از ویژگی‌های خاص هنر سینما بی‌بهره‌اند. منظور از ویژگی‌های خاص همان عناصر فرمی سینما، یعنی میزانسن و تدوین است...