ما ایرانیان ظاهرا با تاریخ گذشته خود «رودرواسی» داریم و از بیان حقیقت یا واقعیت می‌هراسیم. در عوض می‌کوشیم تا این تاریخ دیرپا و دیرسال را در هاله‌ای از شکوه و ستایش فرو بریم تا به آن ببالیم. سنت را ارج می‌نهیم و هیچ اعتراضی را نسبت به آن روا نمی‌داریم.
روال تاریخ‌نگاری تا کنون کم و بیش چنین بوده. کتاب « سنت‌پذیری یا بازنگری» دکتر یلپانی خلاف این شیوه را پیش گرفته. شاید چون مورخ حرفه‌ای نبوده. چنین کتاب‌هایی کمتر نوشته شده. جرات و جسارت نویسنده در بیان دیدگاه‌های خود و نگاه و نگرش تازه او کتابی خواندنی سرشار از اطلاعات متنوع و گسترده فراهم آورده که خواننده - حتی خواننده معترض - را به خود جلب می‌کند و به تاملی وامی‌دارد. با مروری که در این کتاب کردم، چند نکته به نظرم رسیده که در ذیل صفحات یادداشت کرده‌ام. امیدوارم کتاب را پس از چاپ با دقت بخوانم، با نویسنده موافقم که با بازاندیشی در گذشته کاری کنیم که از خود «شرمنده» نباشیم.
کامران فانی