برای اولین‌بار در زندگی‌ام احساس می‌کنم دیده می‌شوم و می‌توانم حرف بزنم... زیباترین حس دنیا... بدون هیچ قضاوتی حرف می‌زنم و حرف می‌زنند و فحش می‌دهیم و آرام می‌شویم... فرقی نمی‌کند کجا... فقط و فقط حرف می‌زنیم... از هر چیزی... از چیزهایی که در هیچ جمعی نمی‌توان از آن سخن گفت و هیچ جامعه‌ای آن را نمی‌پذیرد. هرجایی که گیر می‌آوریم می‌نشینیم و حرف می‌زنیم و خون در رگ‌هایمان جاری می‌شود.