هزار سال است که مردم فارسی زبان و فارسی‌دان و فارسی‌خوان در قلمرو و زبان فارسی با شاهنامه، این سند لیاقت زبان فارسی، این گنجینه معارف ایرانی و اسلامی و این فرهنگ ایران به معنی وسیع کلمه از آغاز تا پایان قرن چهارم هجری، آشنایی دارند و آن را خوانده و بهره‌ها برده‌اند و یا در مجامع عمومی از زبان راویان نقال و در محافل خصوصی از دو لب شاهنامه خوانان داستان‌های مهیج و سرگذشت‌های عبرت‌آموز آن را شنیده و ذوق‌ها کرده‌اند. و سخن شناسان نکته سنج و نقادان موشکاف و آگاهان بر رمز و راز داستان‌های حماسی به شاهکار بودن آن گنجینه هنر در توصیف و آموزنده بودن آن در مسائل اجتماعی و اخلاقی و اعتقادی و ایمانی و ممتاز و برتر بودن آن از دیگر آثار حماسی جهان و والایی و ماندگاری مقام بلند سراینده گشاده‌زبان و باریک‌اندیش آن همداستان گشته‌اند. هم چنان که عرضه شدن متن شاهنامه در بیست و شش جزوه به قطع کوچک با توضیحات لغوی زیر صفحات، خواندن آن کتاب عظیم جلیل‌القدر را در هر حال و هر جای برای همه کس آسان ساخته است، برگردان روایت‌گونه آن نیز به سهولت اطلاع بر محتوای شاهنامه را فراهم به روانی و آسانی است.