اگر این گفته نیکول برنز را بپذیریم که «تاریخ سینما، تاریخ بی‌عدالتی است». ناگزیر در این نظم نابرابر که «تاریخ سینما» نام گرفته، به فیلم‌هایی برخواهیم خورد که از چرخه رسمی توزیع و تماشا و نقد و نظر کنار مانده‌اند، اما در گوشه‌های غیررسمی‌تر، در زهن دوست‌داران سینما و هواداران جدی‌شان، برای خود جایی دست و پا کرده‌اند. شب‌های روشن، در مقیاسی کوچک و در چهارچوب تاریخ سینمای ایران، دارای چنین جایگاهی است، و کتاب حاضر کوششی‌ست تحلیل محور برای بازیابی و بازخوانی این فیلم.