سرچشمه افکار آدمی از کجاست؟ آنچه اکنون بدانها باور داریم، فکرهایی که در سر می‌پرورانیم و نظراتی که در مورد موضوعات مختلف ارائه می‌دهیم آیا واقعا محصول اندیشه و تجربیات خودمان است؟ یا اینکه جایی در سفر زندگی، به ذهنمان وارد شده و از آن زمان تاکنون و حتی تا آخر عمر آنها را رها کنیم تا شاید کمی سبکبار شویم. افکاری که منشا باورهایمان می‌شوند و در اعماق ناخودآگاهمان ثبت و ذخیره می‌گردند و باورهای مرکزی‌مان را شکل می‌دهند و بدل به چارچوب‌های ذهنی و اصولی مسلم می‌شوند که بر اساس آنها زندگی می‌کنیم و پیرامون خود را ادراک و تفسیر می‌کنیم، افکار و باورهایی که ریشه بسیاری از رنج‌هایمان و نیز مبنای قضاوت‌هایمان نسبت به پدیده‌ها و افرادند، در حالی که برای بسیاری از آنها استدلال منطقی نداریم و خود به‌طور آگاهانه انتخاب نکرده‌ایم که آنها را بر دیوار ذهن خویش بیاویزیم و در کوله‌بار اندیشه‌مان جای دهیم.