این کتاب گفت‌و‌گویی خیالی بین چهار دوست در هند است. رونی نسبی‌انگار است، باربارا هم نسبی‌انگار است و هم مطلق‌انگار است و نینا هیچ کدام از این دیدگاه‌ها را قبول ندارد. باربارا می‌خواهد هم وجوهی از نسبی‌انگاری و هم مطلق‌گرایی را بپذیرد. نینا می‌خواهد از مطلق‌گرایی و نسبی‌گرایی فراتر رود. او اهل مراقبه و رازباور است. نینا فکر می‌کند ورای حقیقت‌جویی رونی، آدام و باربارا، هدفی ژرف‌تر وجود دارد، یعنی خودشناسی.
رونی: تجربه‌ای که داشتیم مرا به یاد دوره‌ی فلسفه در کانادی کالج انداخت. بحث‌هایی را که راجع به نسبی‌انگاری داشتیم یادتان است؟
باربارا: بله، خوب یادم است.
رونی: از وقتی به هند آمدم خیلی به آن‌بحث‌ها فکر می‌کردم. به نظر می‌رسد بسیاری چیزها در هند با آن‌چه با آن مانوس بودیم خیلی متفاوت است.
آدام: چرا تجربه‌ی دیدن جسد کودک در گنگ تو را یاد آن بحث‌ها انداخت؟
رونی: به نظرم نمونه‌ی خوبی از نسبی‌انگاری است. این‌طور القا می‌کند که حقیقت به نقطه نظرت بستگی دارد، یعنی به چارچوب مرجعیت.
آدام: چطور؟
رونی: خب، این‌که گنگ واسطه‌ای مقدس است برای هندوها صادق به حساب می‌آید. اما حدس می‌زنم از نظر ما کاذب است.