سنت پساساختارگرایی با نام‌های بلند آوازه‌ای همچون میشل فوکو، ژان فرانسوا لیوتار، هلن سیکسو، ژاک دریدا، دونا هاروی، ژیل دلوز و چند شخصیت چالش‌برانگیز و دشواریاب دیگر در آمیخته است. همچنین پساساختارگرایی، اغلب و به اشتباه با پست مدرنیسم یکسان تلقی می‌شود حال آنکه علی‌رقم هم‌پوشانی های فلسفی و تاریخی این دو جنبش، متمایز کردن آنها از یکدیگر، اهمیتی اساسی دارد.