در کنار همه یافته‌های تحقیقات علمی در زمینه پرورش فرزند؛ این نکته بسیار مهم را باید در نظر داشت که مهربانی و محبت همه کژی‌ها و کاستی‌ها را از میان می‌برد: از محبت خارها گل می‌شود...
شیوه‌های رایج فرزندپروری این است که بزرگترها فقط گاه گاهی مهربانی و شفقت خود را به فرزندانشان نشان می‌دهند؛ حال آن که دوست‌داشتن فرزند (بویژه نوجوان) نباید احساسی باشد که فقط در درون بزرگترها وجود دارد.
نوجوان‌ها هم باید احساس کنند که محترم و ارزشمندند و بزرگترها با آنها همدلی دارند. دست یافتن به چنین هدفی نه کاری سهل و ساده؛ بلکه بسیار باریک و حساس است: نیازمند چارچوب و برنامه‌ریزی دقیق و هماهنگی با ضرورت‌های زندگی و آموزه‌های لازم برای بهزیستی و... است.