از اندیشه‌هایی که درهم و نامناسب فراهم آمده باشند بیزارم؛ من فقط چیزی را می‌فهمم که به روشنی بیان شده، به طور منطقی تدوین یافته و آن‌گاه به روی کاغذ آمده باشد.
هر کس که از پاریس دیدن کند و با نقد مارکسیستی آشنا باشد از دریافت این نکته که اندیشه‌های پرودون هنوز تا چه اندازه در سیاستمداران، روشنفکران و حتی هنرمندان «کمونیست» فرانسه تاثیر دارد شگفت‌زده خواهد شد. با این همه، اندکی تامل روشن خواهد ساخت که در این نکته جای هیچ شگفتی نیست، زیرا بسیاری از هنرمندان خاستگاهی خرده بورژوایی دارند و کمونیسم‌شان به جای آن که سلاحی موثر در فعالیت‌های عملی باشد بیشتر به کار حمایت عاطفی آنان می‌آید. در واقع این کسان پرودون مشرب‌اند، اگر چه - یا شاید زیرا - هرگز آثار پرودون را نخوانده‌اند.