هواپیمایی می‌گذرد و دودی زردرنگ به جا می‌گذارد. پسربچه چاقی حین عبور از خیابان می‌گوید: «نگاه کن مامان، نگاه کن.» زن که دارد خودش را از جلو ماشین‌ها کنار می‌کشد، می‌خواند: «مع-جزه-های دی-گر.» از طبقه نهم یک ساختمان قدیمی مردی سالمند عبور هواپیما را با دودش می‌بیند اما وقت نمی‌کند ببیند چه نوشته. فقط جوانی که در حال ورق زدن آگهی‌های یک روزنامه است می‌خواند: «مع-جزه-های دی-گر». لحظه‌ای با خودش می‌اندیشد: «حالا به یکی از این معجزه‌ها نیاز است».