آیا هوش مصنوعی در حال حاضر فقط یک ابزار است، یا به آرامی ولی به‌طور حتم ارباب ما خواهد شد؟ این امر اگر ترسناک نباشد، شاید به احساس ناراحتی یا ناامیدی منجر شود. داروین و فروید باورهایمان در مورد استثنایی بودنمان، احساساتمان در مورد برتری‌مان، و خیالاتمان در مورد کنترل‌گری را به زیر کشیدند؛ و حالا به نظر می‌رسد هوش مصنوعی بر تصور انسان از خودش ضربه دیگری می‌زند. با وجود هوش مصنوعی، چه چیزی به‌عنوان ویژگی ممتاز برایمان باقی می‌ماند؟ ما چه هستیم؟ آیا فقط ماشینیم، ماشین‌هایی پَست با بی‌شمار ایراد؟ آیا برده ماشین‌ها خواهیم شد یا، حتی بدتر، صرفا منابع انرژی برای آنان؟