مارسل امه نگاه بدبینانه‌ای نسبت به جهان دارد، ولی این نگاه به جای منتهی شدن به یاس و پوچی به طنزی سیاه می‌رسد او با شلاق طنز به تمام حماقت‌های جمعی حمله می‌کند با این حال اهل پند و موعظه نیست و قبل از هر چیز می‌خواهد سرگرم‌مان کند و با در‌آمیختن واقعیت و خیال ما را از فشار روز مرگی‌ها برهاند.